Dagboek tijdens de Downwinder XXL in Brazilië
Dia uno – Cumbuco – Paracuru:
Vertrek vanaf Casa jangada rond 10 uur is een feit! Het grote avontuur gaat los. In de ochtend om 9:00 zijn alle 16 deelnemers en 5 instructeurs/ drivers gebrieft over de dag van vandaag! Met een eerste stop bij de lagune van Cauipe om de banden te ontluchten en de eerste slokjes water uit te delen.
Vanaf Cauipe mogen de 4×4’s over het strand en kunnen we alle kunsten van de deelnemers aanschouwen! Volgende stop “de pier” waar we te voet onderdoor gaan.
Na een materiaal wissel voor enkelen en eenjarig onder de riem gaat het gespuis weer verder.
In de baai de eerste rivier monding crossing met de 4×4 om vervolgens de van tevoren bestelde pizza’s op te peuzelen met uitzicht op de lagune van Taiba.
Vanaf Taiba heeft Roderick z’n kite spullen ingepakt en mocht ik fungeren als bezem wagen. Met een overvloed aan zeeschildpadden onderweg en een enigszins hectisch einde wegens het door varen van 3 deelnemers veilig aangekomen op Paracuru waar we overnachten in hotel dunas de paracuru.
Dia dos – Paracuru – Flecheiras:
De kogel is door de kerk dag 1 is een feit en na een stukje karren en een groepsfoto op het uitkijkpunt is de groep het water weer op gegaan! In de ochtend een kort stukje van ongeveer 5 km waarna we aan zijn gekomen op
Dia tres – Flecheiras – Baleia:
Na een avond met voldoende caiprinhas en de hitjes van DJ rukte ruk(bob) start de groep met gezonde brakke tegenzin naar het dorpje Mundau waar de lunch verzorgt zal worden met gefrituurde kip waar KFC nog wat van kan leren. In de middag moeten de jeeps een rivier crossing doen om verder te kunnen waar ze langs een uitkijkpunt rijden waar natuurlijk even een foto word geschoten! Het is inmiddels weer wat hoger water en de golven hebben mooi op kunnen bouwen! Toine neemt het stuur over van de 4×4 zodat Roderick en ik deze geweldige golven kunnen bedwingen. Door het hoge tij moeten de auto’s een stukje binnenland bedwingen zodat de downwind groep er even alleen voor staat. Alsof de goden er mee spelen gaat hier het een en ander mis en kunnen we lex z’n kite na een brekende golf en een mooie wandeltocht naar onze lieve heer sturen.
Savonds staat er een heerlijk bakje koffie lobster met rijst en een chocolaatje na te wachten
Dia Quattro – Baleia – Icarai de Amontada:
Na een lange brakke dag van gisteren heeft iedereen er na een stevig ontbijt weer zin in! Iedereen gaat wat kleinere kite’s varen en met een hoop kilometers voor de boeg starten we voor de pousada om op het kerkhofje welke we paseren eerst lex z’n kite z’n verdiende begrafenis te bezorgen. We eindigen de dag in een frans windsurf dorpje waar we lunchen en in de middag nog een pakje heen en weer varen of voor sommige enorm chillen
Dia Sinquo – Icarai de Amontada – Ilha De Guajiru
hier gaat er wat magisch gebeuren. 25 meter lopen het binnenland in waar een enorm mangroven bos ontstaat waar natuurlijk deze beukers even een kijkje gingen nemen en om vervolgens de slenken van de mangroven te volgen naar ons tentenkamp met onze Belgische gastheer en een BBQ met overheerlijke red snappers op ons staan te wachten avonds heeft huff onze altijd betrouwbare het lumineuze idee om een blokje om te maken met de jeeps om vervolgens te verdwalen waar Felix to the rescue in beeld kwam!
Dia Seize – Ilha de Guajiru – Jericoacoara
we zijn de dag begonnen met zowaar een stevig ontbijt waar iedereen vol moet de tocht naar Jericoacoara in het verschiet heeft. Beginnende tussen de enorme windmolens en met afgaand water aankomen bij ene beroemd lunchtentje waar heerlijk geluncht word. na d lunch vonden de chasseurs het nodig om twee jeeps vast te zetten in een river crossing waar Felix qua stressniveau wat jaren van z’n leven heeft ingeleverd. Nog een kleine stop om iedereen op scherp te zetten voor de ronding van de zandduinen van Jeri en het einde begint in zicht te raken. Nog een kleine rescue onder weg en een groepsfoto op de zandduin en de cocktails kunnen aangesleept worden. Na een legendarische avond in Jeri gaan de snaveltjes pas laat toe
Dia Seche – Jericoacoara – Tatajuba
Brak beleef je ze het best. Rob en Remo bleven achter om een windsurf sessie te doen en de rest van de groep ging voor een dikke sessie met 35 knopen plus om het aller laatste stuk naar de helaas lege lagune van Tatajuba te maken
